Αγαπητοί φίλοι και αγαπητοί Μπρετονίστες,
«Ο σκύλος», λένε, είναι «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου» και «φίδι» αποκαλούμε τον χειρότερο εχθρό μας. Το πόσο κοντά ή μακρυά από την πραγματικότητα είναι αυτή η προσέγγιση και ο χαρακτηρισμός θα το συμπεράνετε οι ίδιοι μαθαίνοντας την ιστορία μου η οποία δυστυχώς είναι αληθινή.
Θέλω να σας διηγηθώ την αληθινή μου ιστορία για 4 επανιέλ μπρετόν με τα οποία όλη η οικογένειά μου ήταν πολύ συνδεδεμένη μαζί τους και ........... για μία φίνα. Όσοι δεν γνωρίζουν τι είδους ερπετό είναι η φίνα απλώς τους ενημερώνω ότι απ΄ό,τι γνωρίζω είναι το πιό δηλητηριώδες φίδι που έχουμε στην Κύπρο.
Την Κυριακή 16 Μαΐου ξύπνησα όπως κάθε Κυριακή νωρίς για να πάρω τους σκύλους μου περίπατο. Ευτυχώς (θα το καταλάβετε πιό κάτω γιατί λέω «ευτυχώς») που δεν είχα μαζί μου κάποιο από τα παιδιά μου διότι πολλές φορές τυγχάνει να έρχονται μαζί μου επειδή τους αρέσει η φύση και ειδικά όταν έχουμε παρέα τα μπρετόν μας που είναι και αυτά μέλη της οικογένειάς μας.
Όταν έφτασα στον περιφραγμένο χώρο όπου διατηρώ τις εγκαταστάσεις και τα κλουβιά των σκύλων μου το θέαμα που αντίκρισα με τους δύο μου φίλους μου ήταν αποκρουστικό. Για πολλούς μπορεί να φαίνεται υπερβολή αλλά μόνο όσοι έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιο περιστατικό μπορούν να καταλάβουν αυτό που θα σας περιγράψω πιό κάτω.
Το ένα από τα 4 σκυλιά μου ήταν ήδη νεκρό και παραμορφωμένο το κεφάλι του (ήταν τουλάχιστον διπλάσιο το μέγεθός του) αφού προφανώς είχε δαγκωθεί σε αυτό μία ή και περισσότερες φορές από την φίνα. Τα άλλα 2 βρίσκονταν σε κωματώδη κατάσταση και με την ίδια παραμόρφωση του κεφαλιού και η αγαπημένη μου σκύλα κατατρομαγμένη και με ένα βλέμμα απελπισίας ήταν ανεβασμένη πάνω στο κασόνι που συνήθιζαν να κοιμούνται προσπαθώντας να γλιτώσει από το επιθετικό μένος της φίνας η οποία όμως όπως διαπίστωσα λίγο μετά την είχε δαγκώσει χαμηλά στο στήθος.
Όταν εισήλθαμε μέσα στο κλουβί για να πάρουμε τα σκυλιά και να τα μεταφέρουμε στον κτηνίατρο η φίνα μας επιτέθηκε στην κυριολεξία και είναι ως εκ θαύματος που δεν κατάφερε να μας δαγκώσει. Τελικά καταφέραμε να τη σκοτώσουμε για να σωθούμε από την μανία της λες και δεν ήταν ικανοποιημένη με το κακό που είχε κάνει και ήθελε να δαγκώσει και άνθρωπο.
Χορήγησα αμέσως υδροκορτιζόνη στα 3 ζωντανά σκυλιά μου και τα μετέφερα αμέσως στον κτηνίατρο.
Δυστυχώς όμως μετά από τις προσπάθειες του κτηνίατρου μου
κ. Κ. Κωνσταντίνου, τον οποίο και ευχαριστώ δημόσια για την μεγάλη προσπάθεια που έκανε για να κρατήσει στη ζωή τα 3 από τα 4 μπρετόν μου, πέθαναν λίγες ώρες μετά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα βλέμματα των τριών μπρετόν μου και ειδικά της αγαπημένης μου σκύλας όταν έφθασα στο κλουβί όπου βρίσκονταν τα οποία με έβλεπαν με ένα παράπονο ρωτώντας με «που ήσουνα; γιατί άργησες;» και ταυτόχρονα να βλέπω στα μάτια τους τον τρόμο που πέρασαν πριν λίγο από την επίθεση της φίνας και να μου ζητούν την βοήθειά μου.
Εύχομαι πραγματικά να μην τύχει σε κανένα, ούτε στο ελάχιστο, αυτό που έτυχε σ΄εμένα διότι το θέαμα που αντίκρισα όταν είδα τα τέσσερα σκυλιά μου (1 νεκρό, 2 σε κωμματώδη κατάσταση και 1 να προσπαθεί να αποφύγει και άλλα δαγκώματα της φίνας) και τα συναισθήματα που ένιωσα δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου όσα χρόνια και αν περάσουν. Με προβλημάτισε ιδιαίτερα το κατά πόσο θα έπρεπε να δημοσιεύσω τις φωτογραφίες των σκυλιών μου για να καταλάβετε καλύτερα το πόσο αποκρουστικό ήταν το θέαμα που αντίκρισα ή από σεβασμό προς τα σκυλιά μου να μην το κάνω. Τελικά αποφάσισα ότι έχω υποχρέωση έναντί τους να τις δημοσιεύσω και ότι ο σεβασμός μου προς αυτά δεν μειώνεται στο ελάχιστο ούτως ώστε να αντιληφθείτε πλήρως το τι έχουν δει τα μάτια μου και έτσι να λαμβάνετε τα δέοντα μέτρα για να μην βρεθείτε στη θέση μου αν σας τύχει και συναντίσετε φίνα. Ταυτόχρονα όμως θεωρώ υποχρέωση μου να δημοσιεύσω και φωτογραφίες της φίνας για να γνωρίσετε καλύτερα το ερπετό που μου σκότωσε τα 4 μπρετόν μου και αν τυχόν συναντήσετε τέτοιο να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για να μην κάνει το ίδιο είτε στα σκυλιά σας είτε σ΄εσάς.
Έγραψα αυτό το άρθρο με αποκλειστικό σκοπό να ενημερωθούν όλοι οι ιδιοκτήτες μπρετόν και γενικά οι ιδιοκτήτες σκύλων που αυτή την περίοδο βγαίνουν έξω στην φύση είτε για να απολαύσουν ένα ξένοιαστο πρωϊνό περπατώντας με τον πιστό τους φίλο είτε για εκπαίδευση ενόψει της νέας κυνηγετικής περιόδου και από την εμπειρία που είχα να φροντίσουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και όταν συναντούν αυτό το περιβόητο ερπετό να λαμβάνουν τα μέτρα τους ούτως ώστε να μην βρεθούν ποτέ στην θέση μου.
Δεν θα ήθελα να τελειώσω αυτή την αληθινή ιστορία με την προηγούμενη παράγραφο αλλά θα ήθελα να σας πω ότι βρήκα θηλυκό επανιέλ μπρετόν το οποίο είναι παιδί της αγαπημένης μου σκύλας και μάλιστα της μοιάζει πάρα πολύ αφού έχει το ίδιο χρώμα και ο τρόπος που συμπεριφέρεται και κινείται είναι σχεδόν πανομοιότυπος. Ήδη έχω δώσει στο νέο μέλος της οικογένειάς μου το όνομα της αγαπημένης μου σκύλας ως ελάχιστη ένδειξη εκτίμησης για τις αξέχαστες στιγμές που μας χάρισε αυτό το υπέροχο μπρετόν αλλά και ως έμπρακτη υπόσχεση ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ την CLERY όπως και τα άλλα τρία μπρετόν μου που ήταν μαζί της εκείνη την ημέρα.
Χρίστος Γιάλλουρος
Άρθρα
