Οι συντάκτες του L’Epagneul Breton (M. Lessard) εκδότες Crepin-Leblond 1952 με δύο άρθρα που στάλθηκαν από το μέλος μας Δεσποινίδα Νicole Calvi Le Standard de L’ Epagneul Breton .
Το πρότυπο που αναπτύχθηκε μετά την έκθεση του 1908 στο Loudeac από μία επιτροπή υπό την προεδρία του Μ. Huguet ως εκπρόσωπος του SCC χαρακτηρίστηκε με τον ακόλουθο τρόπο ως μία γενική άποψη του Epagneul Breton:
Μέγεθος περίπου 50cm, κοντά στο έδαφος, στρογγυλό κεφάλι, μάλλον κοντό και σχετικά μικρό αυτί. Επίπεδο στρώμα στο σώμα, κυμματιστά κρόσσια, ποτέ σγουρά. Φυσικά κοντή ουρά περίπου δέκα εκατοστά. Κομψό και χονδροειδές σκυλί, με ενεργητικές κινήσεις και έξυπνη φυσιογνωμία, έχοντας την εμφάνιση ενός σταχιού. Κατά προτίμηση για κυνήγι παρά για καλπασμό.
Αυτά τα ίδια πρότυπα καθόρισαν ότι τα χρώματα του σκύλου μας θα μπορούσε να είναι μόνο λευκό και καφέ ή λευκό και πορτοκαλί. Αυτή η απόφαση είχε εξάλλου ληφθεί σε αντίθεση με την γνώμη εκείνων που ήθελαν το λευκό και μαύρο το οποίο ήταν επίσης αποδεκτό και υπό την πίεση του κ. Huguet που είχε διακηρύξει ότι ποτέ τα Γαλλικά σκυλιά είχαν μαύρη απόχρωση στο δέρμα τους! Θα μπορούσε κανείς να απαντήσει στον εκπρόσωπο του SCC του οποίου η γνώμη θεωρήθηκε τότε ιερή (παρόλο που πιθανότατα δεν είχε δει ποτέ Epagneul Breton πριν από εκείνη την ημέρα τον Ιούνιο του 1908). Θα μπορούσε κανείς να του πεί ότι ήταν θέμα του σκύλου της Βρετάνης και όχι της Γαλλίας και ότι ακόμη και στη Γαλλία οι σκύλοι προηγούμενων ετών (αυτόχθονες φυλές) αν είναι και κοντότριχοι ή σπάνιελ είχαν πάντα το λευκό και το καφέ και ότι τα σκυλιά με πορτοκαλί και μαύρα σημεία απεικονεισμένα στους καμβάδες του Oudry και του Desportes εισήχθηκαν από το εξωτερικό.
Αυτό το πρότυπο του 1908 ήταν οικιοθελώς ασαφές όπως και για το ύψος του Epagneul Breton στα 50cm ύψος. Είναι αλήθεια ότι σε αυτήν την πρώτη έκθεση τα πιό πολλά μπρετόν ξεπέρασαν τα 50cm ύψος. Στη συνέχεια το πελατολόγιο ήθελε ένα μικρό σκυλί, στο ύψος του κκόκερ σπάνιελ, λίγο δυσκίνητο, μισό σκυλί κυνηγιού και μισό για αναπαραγωγή. Αυτό είχε σχεδιαστεί και έχει προσανατολιστεί στην παραγωγή ενός μικρού μοντέλου.
Ωστόσο ορισμένοι κυνοτρόφοι με επικεφαλής τους οι κ.κ. Patin de Boisriou, Guidon και de Riverieul υποστήριξαν τους 50cm για το ύψος των σκυλιών τους. Οι υποστηρικτές μικρών σκύλων ήταν εκτροφείς λευκού-πορτοκαλιού. Αυτό το ζήτημα ύψους ανακινήθηκε και πάλι με τη γενική συνέλευση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Pontivy στις 16 Ιουνίου 1912. Συμμετείχαν σε αυτήν την συνέλευση πολλοί κυνοτρόφοι ειδικότερα οι: κ.κ. των Bernardieres, Boisriou, Coulin, A. Ernoud, Guidon of la Fleche, Hery, de Kermadec, La Chartier, Lessard, Le Picard, Mege, Morin, Patin du Pomtavice, Truttel κ.λ.π..
Οι υποστηρικτές του μικρού σκύλου θέλουν να παραδεχτούν ότι τουλάχιστον θα πρέπει να έχει ύψος 40 cm και μέγιστο 45cm. Η συζήτηση ήταν μακρά και αρκετά έντονη παρόλο που ήταν ευγενική και τελικά κατέληξε στο μέγεθος μεταξύ 45cm και 50cm που πρότεινε ο κ. A. Enaud και εγώ υποστηριζόμενοι από τους κ.κ. Boisriou, Guidon και Patin και η οποία τελικά υιοθετήθηκε.
Αυτό διατηρήθηκε μέχρι το 1923. Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Redon, στις 25 Μαρτίου του τρέχοντος έτους και μετά από δοκιμές που διοργάνωσε ο σύλλογος αποφασίστηκε ότι τα αρσενικά θα μπορούσαν να φτάσουν τα 52cm.
Εκείνη την εποχή λέγεται ότι ένα εξαιρετικό λευκό-καφέ σκυλί που ονομάζετο Frileux το μέγεθός του ξεπέρασε τα 50cm και γι’ αυτό αποκλείστηκε από το ring.
Το 1937-38 νέα τροποποίηση έφερε στο πρότυπο του Epagneul Breton ιδίως όσον αφορά το ύψος. Μία επιτροπή καθορίζεται για να μελετήσει το ζήτημα του ιδανικού μεγέθους για το αρσενικό και για το θηλυκό. Οι κ.κ. de Kermadec, Allaire, Bourdon και Guidon παρουσίασαν εκθέσεις για τις θέσεις τους. Το 1937-1938 νεά τροποποίηση επήλθε στο πρότυπο του Epagneul Breton ιδίως όσον αφορά το ύψος του.
Σχετικά με το ζήτημα του ύψους μία πολύ έντονη γνώμη δόθηκε από τους δασκάλους της σχολής του Alford από τους οποίους ζητήθηκε η γνώμη. Μετά από ανταλλαγή απόψεων γίνεται αποδεκτό ότι το μέγεθος του Epagneul Breton θα μπορούσε να κυμαίνεται μεταξύ 46cm και 51cm. To ιδανικό ύψος θα ήταν μεταξύ 46cm και 50cm για τα αρσενικά και για τα θηλυκά να είναι μεταξύ 47cm και 49cm.
Eίναι ακριβές επίσης ότι η λοξοτομή του σκύλου μας πρέπει να είναι μικρότερη από τον κύριο άξονα του κρανίου.
Σε αυτήν τη γενική συνέλευση του 1938 που πραγματοποιήθηκε στη Rennes και όπου έγιναν οι παραπάνω τροποποιήσεις στο πρότυπο οι σκύλοι του μικρού μοντέλου που υποστηρίχθηκαν το 1912 δεν είχαν υποστηρικτές.
Το πείραμα είχε στην πραγματικότητα αποδείξει έντονα ότι το ζώο πολύ μικρού μεγέθους έχει λίγη εξυπηρέτηση στο βάλτο. Και ερχόμαστε στο κεφάλι του Epagneul Breton ένα άλλο θέμα το οποίο έχει προκαλέσει διαμάχες οι οποίες δεν μένουν πάντα στις ιδέες.
Οι ψαράδες σε ταραγμένα νερά στο τέλος δεν ψαρεύουν καθόλου. Ταραχοποιοί που φρόντιζαν ό,τι δεν τους απασχολούσαν και των οποίων ο προφανής στόχος ήταν να συγκροτηθούν εναντίον των άλλων ανθρώπων καταγράφουν μία αποτυχία. Η συμφωνία (άραγε υπήρχε πραγματικά διαφωνία;) είχε υλοποιηθεί και μεταφραστεί στον τύπο του 1923.
Η σύγχυση στην οποία μόλις ανέφερα είχε ακόμα τη βάση του διάσημου Club Francais de l’Epagneul . Οι ηγέτες του είχαν μία ωραία μέρα στη Νάντη, δημιούργησαν ένα φανταστικό πρότυπο του σκύλου μας και προσποιήθηκαν ότι έκαναν το ορθόδοξο πρότυπο: αυτό του 1908, αυτό του Loudeac.
Eνώ αυτό το τελευταίο πρώτυπο διευκρίνισε ότι το Epagneul Breton πρέπει να έχει ύψος 50cm περίπου, ένα στογγυλό κεφάλι και ένα μάλλον κοντό αυτί, το Γαλλικό Club του Epagneul δήλωσε ότι το ύψος του σκύλου μας πρέπει να είναι μεταξύ 50 cm και 56 cm, ότι το κεφάλι του πρέπει να είναι στρογγυλό με μία μακριά λοξοτομή, αρκετά μακρύ κρανίο και στρογγυλεμένο!
Πριν γράψουν ένα τέτοιο κείμενο οι συγγραφείς του θα μπορούσαν να είχαν πει ότι εάν ένα κεφάλι είναι μακρύ δεν μπορεί να είναι στρογγυλό και ότι μία στρογγυλή γραμμή δεν μπορεί να αντιστοιχεί σε ένα μάλλον μακρύ λοξό!
Το πιό αστείο της ιστορίας είναι ότι ο κ. Huguet ο οποίος είχε προσωπικά συνεργαστεί στη σύνταξη του προτύπου Loudeac, ως εκπρόσωπος του SCC , ήταν επίσης μέλος της επιτροπής Nantes, συγγραφέας του προτύπου για το οποίο μόλις μίλησα. Θα προσθέσω ότι κανένας από τους ηγέτες του C.E.B., διαβόητος κυνοτρόφος, εκτός από έναν, τον οποίο δεν θα ονομάσω, ήταν μέρος αυτής της επιτροπής της Νάντης.
Μετάφραση απο το τεύχος αρ.119 (Μάρτιος 2019) του Bulletin de Liaison L’ Epagneul Breton με την καθοδήγηση του κ.Πέτρου Α. Μιχαήλ, Προέδρου του Ομίλου Επανιέλ Μπρετόν Κύπρου.
*Την μετάφραση αυτή την αφιερώνω στους πιστούς φίλους του Ο.Ε.Μ.Κ. τους οποίους ευχαριστώ θερμά.
Γνωρίστε τα πάντα για το Επανιέλ Μπρετόν
