Léon Le Louët, o θρύλος του γαλλικού επανιέλ μπρετόν.
Είχα την τύχη να γνωρίσω και να με τιμήσει με την φιλία του ο θρύλος του επανιέλ μπρετόν στην Γαλλία, ο Léon Le Louët. Άνθρωπος σεμνός, ήξερε να κρατά τις ισορροπίες, με αίσθηση του χιούμορ, υπόδειγμα ευγένειας και καλοσύνης και πάνω απ’ όλα πραγματικός φίλος. Το να πω ότι λάτρευε το επανιέλ μπρετόν είναι λίγο και δεν θα δώσω την έκταση της αγάπης που είχε γι’αυτή την υπέροχη φυλή. Όταν μιλούσε για το επενιέλ μπρετόν τα μάτια του κυριολεκτικά άστραφταν από ενθουσιασμό θέλοντας να μεταδώσει στον συνομιλητή του την αγάπη που είχε για την φυλή αυτή αλλά ταυτόχρονα να τον βοηθήσει να κατανοήσει πώς είναι το σωστό επανιέλ μπρετόν.
Θα ήθελα να σας μεταφέρω ένα μικρό παράδειγμα για να αντιληφθείτε το σεβασμό που έτρεφαν όλοι στο πρόσωπό του και φυσικά και οι Πρόεδροι των Εθνικών Ομίλων. Όταν γίνονταν οι συνεδριάσεις της A.I.C.E.B. κάθε χρόνο στην χώρα που διοργάνωνε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην οποία λάμβαναν μέρος όλοι οι Πρόεδροι των Εθνικών Ομίλων που ήσαν μέλη της και ο Léon υπέβαλε κάποια εισήγηση ειλικρινά δεν θυμάμαι να υπήρξε αντίλογος ούτε καν από τον Ιταλικό Όμιλο ο οποίος είναι από τους πιό ισχυρούς στο χώρο. Οι λόγοι που συνέβαινε αυτό ήταν ότι η εισήγηση του Léon ήταν πάντοτε ισοζυγισμένη και ταυτόχρονα ο σεβασμός που έτρεφαν όλοι οι Πρόεδροι στο πρόσωπό του δεν τους επέτρεπε να διαφωνήσουν μαζί του για ασήμαντες λεπτομέρειες.
Το 2004 ο Léon αποδέχθηκε την πρόσκλησή μας και ήρθε στη Κύπρο με τη συζυγό του. Έκρινε την 2η Εθνική Έκθεση Μορφολογίας καθώς και αγώνες Α.Κ.Ι. που διοργανώσαμε. Ήταν μεγάλη τιμή για εμάς να αποδεχθεί ο Léon την πρότασή μας αφού δεχόταν συνεχώς προτάσεις ανά το κόσμο είτε για σεμινάρια είτε για να κρίνει σε Εκθέσεις Μορφολογίας και αγώνες Α.Κ.Ι., αλλά είμαι βέβαιος ότι το έπραξε διότι ήμασταν ένας σχετικά νεοσύστατος Όμιλος και ήθελα να μας καθοδηγήσει στα πρώτα μας βήματα όπως έκανε με πολλούς άλλους. Κατά την παραμονή του στο νησί μας δεν έχανε την ευκαιρία, σε κάθε συνάντησή μας, να μας πείσει ότι μπορούμε με σωστή δουλειά να συμμετάσχουμε επάξια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που θα γινόταν στην χώρα του τον επόμενο χρόνο και να μας εξηγά πώς είναι το σωστό επανιέλ μπρετόν. Τελικά ο Léon, φυσικά, μας έπεισε γι’αυτό και με σωστή προετοιμασία συμμετείχαμε στο πρώτο μας Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομίλων Επανιέλ Μπετόν το οποίο έγινε το 2005 στη Γαλλία όπου μάλιστα διακριθήκαμε προς μεγάλη έκπληξη όλων.
Πρoς μνήνη και ελάχιστη τιμή σε αυτόν τον μεγάλο μπρετονίστα και φίλο Léon που έδωσε καθοδήγηση και ενέπνευσε χιλιάδες μπρετονίστες καθώς και όλους τους Εθνικούς Ομίλους των χωρών μελών της A.I.C.E.B., σκέφτηκα, ενόψει του ότι του χρόνου κλείνουν δέκα χρόνια αφότου έφυγε από τη ζωή, να γράψω αυτά τα λίγα λόγια και να φροντίσω να μεταφραστεί ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος αρ.99, L’Epagneul Breton, Μάρτιος του 2009 ούτως ώστε και οι νέοι μπρετονίστες να μάθουν ποιός ήταν αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος.
Σ’ ευχαριστούμε Léon για όλα όσα μας πρόσφερες και να είσαι βέβαιος ότι πάντα θα κατέχεις μια ξεχωριστή θέση τόσο στην καρδιά του Ομίλου μας όσο και των μελών του διότι αποτελείς σημαντικό μέρος της ιστορίας αυτού του Ομίλου.
ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2008 ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΩΝ D’ESCOURCE, O ΓΗΡΑΙΟΤΕΡΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ CLUB DE L’ EPAGNEUL BRETON, LEON LE LOUET, AΠΕΒΙΩΣΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ.
Υπήρξε υπάλληλος της Air France, ως τεχνικός, κάτι που του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδεύει πολύ. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών είχε την ευκαιρία να ικανοποιήσει το πάθος του για το κυνήγι με Pointers. Mε την επιστροφή του στη Γαλλία πήρε ένα θηλυκό Epagneul Breton από τον Gaston Pouchain. Έγινε η πρώτη διασταύρωση όπου ο πατέρας ήταν ο διάσημος Fichu, άλλως “Fifi”. Έτσι άρχισε την εκτροφή των Goas Vilinic.
Αριθμός από αυτά τα Bretons ήταν σημαντικά και ήταν μεταξύ πολλών καθαρόαιμων ρατσών. Ένα εκ των οποίων ήταν ο Νοuelenn de Goas Vilinic, του οποίου ο Leon κράτησε ένα αρσενικό, τον Fanch de Saint Lubin. Aυτός ξεχώρισε και έγινε πρωταθλητής στο Monde de Gibier Tire το 1996 στη Τσεχία.
Ήταν άνθρωπος ταπεινός και διακριτικός τόσο στις επιτυχίες του όσο και στις δυσκολίες του. Ως κριτής έφτασε στο επίπεδο του chevalier και βοηθούσε τους νεαρούς δοκιμαζόμενους κριτές.
Εξαιτίας των ταξιδιών του έκανε γνωστή τη ράτσα Εpagneul Breton στη Νότια Αμερική και στην Αργεντινή. Ήταν εκ των ιδρυτικών μελών του Club στη Μεγάλη Βρετανία και επίσης δημιούργησε μία διεθνή Λέσχη των Club d’Epagneuls Bretons, η οποία λειτουργούσε ως σύνδεσμος μεταξύ των διαφόρων clubs και προωθούσε το πραγματικό Epagneul Breton.
Διαδέχθηκε τον Roger Dages στο Club και το 1982 διαδέχθηκε τον Gaston Pouchain στην προεδρία του C.E.B. μέχρι το 1988. Επανήλθε στην προεδρία το 1994 μέχρι το 2003. Εκείνη τη χρονιά ένοιωσε την ανάγκη να αποσυρθεί καθώς έγραψε ότι υπάρχει χρόνος για το κάθε τι και τα καθήκοντα γίνονταν όλο και πιο πιεστικά ενόψει και της ηλικίας του. Τονίζει ότι προσπάθεια του ήταν πάντοτε η υπεράσπιση και η προώθηση της ράτσας και ελπίζει ότι θα συνεχιστεί η προσπάθεια για να κρατηθεί η θέση της ράτσας ψηλά. Μετά από 40 χρόνια στην Επιτροπή νοιώθω ότι η δημιουργικότητα περιορίζεται, η αντοχή στην αλλαγή μειώνεται καθώς επίσης και η θέληση και το κουράγιο. Τόνισε ότι δεν αισθανόταν σε θέση να διοικεί το CEB εφόσον τα προβλήματα αλλάζουν και με την εξέλιξη νέες ιδέες και τρόποι θα πρέπει να χρησιμοποιούνται. Oι νεότεροι θα πρέπει να διαφυλάξουν την οργάνωση και την εξέλιξη της ράτσας.
Γνώριζε για την ασθένεια του και πάλευε σιωπηλά. Μάλιστα για να λάβει μέρος στη γιορτή των 100 χρόνων του Club άλλαξε την ημερομηνία της θεραπείας του και κράτησε τη θέση του και βράβευσε τα καλύτερα bretoniers.
H απώλεια του δεν άφησε κανένα αδιάφορο. Ήταν ο γηραιότερος στην επιτροπή του CEB.
H κηδεία του έγινε εν παρουσία της οικογένειας του και σημαντικών συνεργατών του στο κοιμητήριο της Νάντης. Τα συλληπητήρια τους υπέβαλαν σημαντικά πρόσωπα/κριτές από διάφορες οργανώσεις στη Γαλλία.
(Μετάφραση από το περιοδικό αρ. 99, L’Epagneul Breton, Μάρτιος του 2009 με την καθοδήγηση του κ. Πέτρου Α. Μιχαήλ)