Ο ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ ΤΟΥ BRETON
To στυλ και ο τρόπος κίνησης εξαρτώνται από διάφορες ανατομικές παραμέτρους και ειδικά της ζυγίσιμης μάζας της οποίας η κατανομή επηρεάζει το κέντρο βάρους του υποκειμένου σε σχέση με τα άκρα του, το μήκος και τις αρθρώσεις των μπροστινών και πισινών ποδιών, του σκελετού και της μυϊκής δομής. Όπως επίσης και ψυχολογικά ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία της κάθε ράτσας. Ο τρόπος κίνησης ορίζεται από 3 φόρμουλες, τη βρετανική την ηπειρωτική και την ενδιάμεση η οποία τείνει να επικρατήσει.
Τα βρετανικά (pointers and setters) τον 19ο αιώνα παράγονταν ως δρομείς παραμένουν τα πιο γρήγορα. Μερικά ηπειρωτικά γίνονται ομότιμοι τους περισσότερο σαν συναγωνιστές στο τρέξιμο παρά σαν παραδοσιακοί κυνηγοί. Η ενδιάμεση κατηγορία περιλαμβάνει καινούργιες ράτσες ηπειρωτικών δρομέων και μερικά βρεττανικά “toute-main” κατηγορία που δέχεται την επιδοκιμασία των περισσοτέρων κυνηγετικών όπως το Breton. Οι αριθμοί το αποδεικνύουν.
Το βρετανικό Breton ξεχωρίζει με τα χαρακτηριστικά του όπως της πυκνότητας του σκελετού, του κοντού λαιμού και της σημαντικής μυϊκής δομής. Το Epagneul Breton (8-15 πόντους μικρότερο) είναι ένα υποκείμενο αρκετά γρήγορο, με συμπεριφορά αθλητική και διαρκή.
Η διαφορά του τρόπου κίνησης του «προσπάθεια συστολής» το ξεχωρίζει από τα ηπειρωτικά με τρόπο κίνησης «μήκος της συστολής».
Το Breton δουλεύει περισσότερο με την δύναμη και η πατημασιά του παρόλο που είναι μικρότερη άλλων σκύλων είναι πιο γρήγορη.
Το κέντρο βάρους ενός σκύλου σε γενικές γραμμές βρίσκεται στο κατώτερο τρίτο των 7ων και 8ων πλευρών έτσι τα μπροστινά πόδια χρησιμεύουν για να κρατήσουν το βάρος παρά για να δώσουν ώθηση, ενώ τα πισινά πόδια χρησιμεύουν σχεδόν αποκλειστικά για να δώσουν ώθηση.
Η κατανομή της ζυγίσιμης μάζας όντας μεγαλύτερη στο μπροστινό μέρος ανακουφίζει το πίσω μέρος και την λειτουργία της κίνησης. Όλοι οι κριτές των field – trials ξέρουν, ή πρέπει να ξέρουν το χαρακτηριστικό στυλ και το χαρακτηριστικό τρόπο κίνησης της κάθε ράτσας.
Το στυλ του καλπασμού Breton ονομάζεται roulant χαρακτηρισμός που δύσκολα εξηγείται αλλά ταιριαστός. Πιστεύουμε ότι ο καλπασμός ενός υποκειμένου με κοντό σώμα, κοντό λαιμό με μάζεμα σταυρωτό και μεγάλο τέντωμα, μοιάζει περισσότερο με το πιο γνωστό roule-boule αντίθετα με το χαρακτηριστικό τέντωμα των pointer, setter, braque, griffon, korthals.
Το breton είναι κοντό σε μήκος και με κοντό λαιμό και το κέντρο βάρους του βρίσκεται προς τα πίσω, έτσι ελευθερώνει τα μπροστινά πόδια που έπρεπε να κρατούν ένα μεγάλο μέρος του βάρους και τα χρησιμοποιεί κι’ αυτά για ώθηση.
Έτσι αποκτά το χαρακτηριστικό καλπασμό roulant γιατί παρόλο που η θέση των ώμων του και της λεκάνης του όταν τρέχει περιορίζουν το μήκος της πατημασιάς του, η πατημασιά του είναι πολύ γρήγορη. Ο συνδυασμός των ανατομικών χαρακτηριστικών και του τρόπου κίνησης κατά την κίνηση δίνουν τον καλπασμό roulant χαρακτηριστικό του breton.
Mετάφραση από το βιβλίο του Jean Louvet
“L’ épagneul Breton” 2000 σελ. 103-104.