know everything about epaniel breton

Οι αληθινές τριχρωμίες (μαύρο ή καφέ με σημάδια καφέ πιό σκούρο):

Κάποιοι αναρωτιούντε σχετικά με τις περιπτώσεις τριχρωμίας που διαφέρουν λίγο από την ακριβή περιγραφή που καθορίζει το standard.

Και στις τρείς περιπτώσεις (βλέπετε τις φωτογραφίες), είναι χωρίς αμφιβολία μαύρο ή καφέ με σκούρα πιό καφέ σημάδια, των οποίων το τρίχωμα επιρεάστηκε από το “atat” (ο τρόπος που μεταφέρεται στην γενετική η τριχρωμία στο τρίχωμα του σκύλου).

Η φωτογραφία του κέντρου (Β) παρουσιάζει τον τύπο που ορίζεται ακριβώς από το standard για σύγκριση ενώ οι φωτογραφίες αριστερά (Α) και δεξιά (C) δείχνουν φυσιογνωμίες ελάχιστα διαφορετικές ως προς την διαμόρφωση του κεφαλιού.

Το μοντέλο που παρουσιάζουμε στην φωτογραφία Α, εκφράζει στο έπακρο αυτό που οι παλιοί ονομάζουν κεφάλια “quatroeilles”, δηλαδή σκούρα καφέ σημάδια στα φρύδια και στα μάγουλα τα οποία απλώνουν σχηματίζοντας μία μάσκα. Υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες το πρόσωπο είναι τόσο καλυμμένο από τα σημάδια αυτά που φαίνεται πορτοκαλί. Αυτή η επικάλυψη προκαλείται από πολυγενικούς παράγοντες που λέγονται “rufus” (λατινική λέξη με την οποία εννοείται η χρήση περισσότερων του ενός γονιδίου τα οποία όμως έχουν ελάχιστη επιρροή στο χρώμα του τριχώματος). Δεν γνωρίζουμε πολλά σχετικά με τα “rufus” αλλά υποθέτουμε πως δεν επιρρεάζουν την αυθεντικότητα του τριχώματος. Από την αλλή, τα άκρα είναι ακριβώς τα ίδια με το καθορισμένο μοντέλο standard.

Αυτές οι περιπτώσεις είναι αποδεκτές από το standard ακόμα και αν είναι στα όρια: Τα σημάδια να καλύπτουν εντελώς το πρόσωπο, ακόμα και τα αυτιά. Οι περιπτώσεις αυτές δεν μεταδίδουν τα σημάδια αυτά στους απογόνους τους.

Για το μοντέλο που παρουσιάζουμε στην φωτογραφία C:

Το φαινόμενο είναι το ίδιο με το σκύλο στην φωτογραφία Α, αλλά αντίθετα, η παρουσία του “atat” είναι μειωμένη. Ο σκύλος είναι μαύρος σημαδεμένος με καφέ σημάδια, αλλά η επιρροή του “atat”  είναι ελαφρά αισθητή και όταν γεννιέται το κουτάβι μπορεί να μην φαίνετε καθόλου το καφέ χρώμα. Μόνο όταν γίνει κάποιων εβδομάδων ή μηνών τότε το χρώμα στα μάγουλα, στα φρύδια και στα άκρα αρχίζουν να εμφανίζουν τα σημάδια. Μια γενιά μετά, αν επιλέξουν σωστά τους γονείς, το χρώμα επανέρχεται στο φυσιολογικό.








Σπάνιες φορές συναντήσαμε κάποιες περιπτώσεις που είχαν τρίχωμα πορτοκαλί και άσπρο με μια περιοχή περισσότερο ή λιγότερο από ένα τρίτο χρώμα. Ο πειρασμός είναι μεγάλος να θεωρήσεις αυτό το τρίχωμα σαν τριχρωμία όπως το έκαναν μερικοί, κατατάσσοντας τα στο τρίχωμα “Fauve charbonne”.






Αν και ετυμολογικά σαν ορολογία είναι ορθό μιάς και αναφερόμαστε σε τρία χρώματα, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με την γενετική και σε αυτήν την περίπτωση ο ορισμός “τριχρωμία” πρέπει να δίνεται μόνο στις περιπτώσεις που έχουν δύο φορές το γονίδιο at=atat.

Όπως εξηγήσαμε πιό πάνω, αυτό το γονίδιο, επανερχόμενο, προσδιορίζει την εμφάνιση του “TAN Point” (Αγγλικός ορισμός που δεν μεταφράζεται καλύτερα στα γαλλικά από το “quatroeilles”) που περιορίζει τις περιοχές όπου το πορτοκαλί χρώμα εμφανίζεται περισσότερο ή λιγότερο απλωμένο αλλά καλά προσδιορισμένο. Δηλαδή:

-    Τα φρύδια.
-    Τα μάγουλα ακόμα και καλύπτοντας πλήρως τα αυτιά.
-    Τα άκρα.
-    Την περιοχή κάτω από την ουρά.
-    Και μπορει ένα οριζόντιο σημάδι στο στήθος.

Σημάδια σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή, δεν έχουν να κάνουν με τον ορισμό αυτό και οι περιπτώσεις πορτοκαλί και άσπρο με μαύρα ή καφέ σημάδια δεν είναι αποδεκτά από το standard όπως καθορίζεται από το FCI.

Αφορά λοιπόν μια μετάλλαξη που αγγίζει μιά μόνο γενιά και συνήθως μιά περίπτωση στην γέννα.  Το γιατί αυτών των μεταλλάξεων είναι ακόμα άγνωστο και δεν αποδείχτηκε ότι μεταδίδεται στην επόμενη γενιά. Πάντως όσο η επιστήμη δεν έλυσε ακόμα αυτήν την απορία, το standard συνεχίζει να μην το αποδέχεται και πρέπει να μην επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αυτές τις περιπτώσεις.


Πρόσφατες έρευνες στην ταυτοποίηση των γονιδίων (το πιό είναι υπολοιπόμενο και πιό επικρατές), απόδειξαν πως ορισμένες υποθέσεις πρέπει να αναθεωρηθούν σύμφωνα με τις εξελίξεις στην μοριακή βιολογία. Μιά από τς υποθέσεις αυτές είναι και  το γιατί ένας σκύλος έχει ολόμαυρο τρίχωμα. Η εξήγηση είναι πολύπλοκη και ξεφεύγει από το θέμα του άρθρου μας. Δεν θα μιλήσουμε γι’αυτό προς το παρόν.


Προσθέτοντας σε όλα αυτά που εξήγησα μέχρι τώρα, πρέπει να ληφθεί υπόψη πως το χρώμα του τριχώματος ενός σκύλου μεταλλάσετε καθόλη την διάρκεια της ζωής του. (Δεν αναφέρομαι στο άσπρισμα που έχει να κάνει με τα γεράματα το οποίο είναι πιό αισθητό στις περιπτώσεις πορτοκαλί χρώματος παρά μαύρου ή καφέ όσο γερνούν.)

Στην γέννηση, οι άσπρες περιοχές του τριχώματος είναι πάντα μονόχρωμες και τα μικρά σημάδια εμφανίζονται μετά από μερικές μέρες ή εβδομάδες. Ένα έμπειρο μάτι μπορει να προβλέψει αν ο σκύλος θα έχει σημάδια ή όχι, παρατηρώντας τις πατούσες. Τα κουταβάκια που εμφανίζουν ροζ και μαύρο χρώμα στις πατούσες τους θα εμφανίσουν σημάδια αργότερα στις άσπρες περιοχές, μικρά ή μεγάλα, το ίδιο χρώμα με το επικρατές.

Αλλά το σημαντικό είναι να αντιληφθούμε πως η ποιότητα δεν εξαρτάται από το χρώμα.

P.S.: Υπάρχουν στην Μεγάλη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες εργαστήρια που προτείνουν να εξακριβώσουν την ύπαρξη ή την απουσία του “Ay” υπέυθυνο για τα τριχώματα charnonne από το DNA του σκύλου. Δυστυχώς από ό,τι γνωρίζουμε, δεν υπάρχει κανένα εργαστήριο στην Γαλλία που να προτείνει αυτην την εξέταση.

Pierre Willems
Ιούλιος 2009